Statystyki mówią, że ok. 30 proc. ludzi, zwłaszcza w wieku starszym, cierpi okresowo na różnego rodzaju bóle kręgosłupa. Nie wszystkie typy bólu kręgosłupa to zespoły korzeniowe, czyli zespoły rwy, ale to właśnie one stanowią zdecydowaną większość przypadków.
Przyczyny wywołujące procesy patologiczne w stawach kręgosłupa są złożone. Wiadomo, że dużą rolę odgrywa postępujące wraz z wiekiem zużycie materiału, z którego zbudowane są kości, stawy i więzadła kręgosłupa, a także wady postawy i osłabienie mięśni kręgosłupa. Osteoporoza i schorzenia reumatyczne to kolejne przyczyny zmian, które mogą bezpośrednio powodować bóle korzeniowe.
„Korzonki nerwowe” to wiązki włókien nerwowych wychodzących z rdzenia kręgowego przez otwory międzykręgowe kręgosłupa do unerwianych przez nie mięśni i narządów wewnętrznych.
Rwa kulszowa
Nazywana też ischias, lumbago lub postrzał - najczęściej spowodowana jest przyczyną mechaniczną, m.in. różnego pochodzenia zwyrodnieniami stawów kręgosłupa prowadzącymi do zwężenia otworów międzykręgowych lub uwypukleniem lub wypadnięciem jądra krążka międzykręgowego, określanego jako wypadnięcie dysku. W rezultacie dochodzi do ucisku oraz niedokrwieniu korzeni nerwowych, co stanowi bezpośredni powód wystąpienia bólów korzeniowych.
Leczenie rwy kulszowej
Leczenie rwy jest trudne i często długotrwałe, choroba jest uporczywa, wykazuje często nawroty, ale przy odpowiednim postępowaniu ostateczny rezultat może być pomyślny. W lżejszych przypadkach lekarz może zalecić niesterydowe leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Przy bardziej intensywnych bólach konieczne jest wstrzykiwanie preparatów o silniejszym działaniu.
Blokada nerwów międzyżebrowych lub iniekcje nadtwardówkowe mogą w istotny sposób zmniejszyć odczuwanie bólu. Cięższe, zaniedbane przypadki zespołów korzeniowych o dłuższym przebiegu prowadzić mogą nawet do zaburzeń funkcjonowania narządów wewnętrznych, a także czucia, niedowładów i zaników mięśni unerwianych przez porażone korzenie. W przypadkach niepoddających się leczeniu zachowawczemu wskazane jest leczenie operacyjne, które przeprowadza się na oddziale neurochirurgicznym.
{ads1}
Czasami ulgę przynosi następujące ćwiczenie:
Kładziemy się na wznak na podłodze i nogi zgięte w kolanach unosimy do góry, kładąc je na krześle. Należy przy tym ręce wyciągnąć ponad głową, starając się dosięgnąć jak najdalej. W takiej pozycji staramy się przyciskać plecy do podłogi, wykonując spokojne, głębokie wdechy.