Strona wykorzystuje ciasteczka (cookies). Dzięki cookies nasz serwis działa poprawnie. Polityka plików cookies.

laparoskopiaTechnika laparoskopowa jest wziernikową metodą badania jamy brzusznej (lapára w języku greckim znaczy podbrzusze) przy pomocy specjalistycznego sprzętu (laparoskopu). Umożliwia również pobieranie wymazów i wycinków tkanki do badań histopatologicznych. Jest między innymi stosowana w przypadku usuwania macicy, jajników, torbieli, woreczka żółciowego itp., a także przy operacjach antyrefluksowych i guzów nadnerczy.

 

 

Sprzęt do laparoskopii

• Endoskop wraz z monitorem
Endoskop to po prostu długa rurka. Na jej końcu znajduje się system optyczny oraz źródło światła. Za pomocą światłowodu obraz z wnętrza organizmu przekazywany jest do kamery znajdującej się na zewnątrz. Dzięki temu wszystko widoczne jest na monitorze. Układ mechaniczny endoskopu pozwala dowolnie go zginać – w ten sposób możliwie jest dotarcie do badanego organu i dokładne go obejrzenie.

• System wypełniający jamę brzuszną CO2
Jamę brzuszną, niczym balon, wypełnia się dwutlenkiem węgla. Służy do tego specjalna igła z zestawem zaworów oraz urządzenie do podtrzymywania stałego ciśnienia. Napełniona gazem jama brzuszna rozdyma się, tworząc wewnątrz miejsce potrzebne do manewrowania chirurgicznym sprzętem.

• Zestaw przedłużonych narzędzi chirurgicznych
Narzędzia laparoskopowe mają około trzydziestocentymetrowe cięgła pozwalające na wydłużenie całości. Cięgła te przenoszą siłę rąk chirurga na końcówkę narzędzia.

• Trokary
Wyglądają jak grube igły do strzykawki. Na ich końcu znajdują się specjalne systemy zabezpieczające przed nakłuciem narządów jamy brzusznej, co mogłoby prowadzić do poważnych powikłań. Przez światło takiego trokara (około 1 cm) można przełożyć narzędzia laparoskopowe.

 

Etapy zabiegu

• Przejście przez powłoki brzuszne – chirurg robi się małe nacięcie, przez które wprowadza endoskop
• Isuflacja – lekarz przebija skórę specjalną igłą i wypełnia jamę ciała dwutlenkiem węgla
• Przygotowanie do wprowadzenia narzędzi – przez kolejne 3 lub 4 otwory wprowadza się trokary
• Wprowadzenie pozostałych narzędzi (w przypadku wykonywania zabiegu laparoskopowego)

{ads1}

Zalety

Laparoskopia jest mało inwazyjną metodą pozwalającą na osiągnięcie dokładnie tego samego efektu leczniczego, co w przypadku operacji brzusznych. Dzięki temu po zabiegu pacjent szybciej dochodzi do zdrowia i krócej przebywa w klinice. Krótsza jest też rekonwalescencja. Inną zaletą jest również lepszy efekt kosmetyczny (minimalna blizna).

 

Wady

Czasami podczas zabiegu okazuje się, że nie da się go kontynuować tą metodą i trzeba przejść do klasycznego cięcia. Laparoskopia jest ponadto dość kosztowna, wymaga drogiego sprzętu i doświadczonej kadry lekarskiej oraz grozi powikłaniami.

 

Przeciwwskazania

    rozlane zapalenie otrzewnej
    poważne zaburzenia krzepnięcia, skaza krwotoczna
    niedrożność jelit
    rozległe operacje onkologiczne żołądkowo-jelitowe
    rozległa przepuklina brzuszna lub przeponowa
    podeszły wiek, otyłość, nadciśnienie.

 

laparoskopiaTechnika laparoskopowa jest wziernikową metodą badania jamy brzusznej (lapára w języku greckim znaczy podbrzusze) przy pomocy specjalistycznego sprzętu (laparoskopu). Umożliwia również pobieranie wymazów i wycinków tkanki do badań histopatologicznych. Jest między innymi stosowana w przypadku usuwania macicy, jajników, torbieli, woreczka żółciowego itp., a także przy operacjach antyrefluksowych i guzów nadnerczy.

 

 

Sprzęt do laparoskopii

• Endoskop wraz z monitorem
Endoskop to po prostu długa rurka. Na jej końcu znajduje się system optyczny oraz źródło światła. Za pomocą światłowodu obraz z wnętrza organizmu przekazywany jest do kamery znajdującej się na zewnątrz. Dzięki temu wszystko widoczne jest na monitorze. Układ mechaniczny endoskopu pozwala dowolnie go zginać – w ten sposób możliwie jest dotarcie do badanego organu i dokładne go obejrzenie.

• System wypełniający jamę brzuszną CO2
Jamę brzuszną, niczym balon, wypełnia się dwutlenkiem węgla. Służy do tego specjalna igła z zestawem zaworów oraz urządzenie do podtrzymywania stałego ciśnienia. Napełniona gazem jama brzuszna rozdyma się, tworząc wewnątrz miejsce potrzebne do manewrowania chirurgicznym sprzętem.

• Zestaw przedłużonych narzędzi chirurgicznych
Narzędzia laparoskopowe mają około trzydziestocentymetrowe cięgła pozwalające na wydłużenie całości. Cięgła te przenoszą siłę rąk chirurga na końcówkę narzędzia.

• Trokary
Wyglądają jak grube igły do strzykawki. Na ich końcu znajdują się specjalne systemy zabezpieczające przed nakłuciem narządów jamy brzusznej, co mogłoby prowadzić do poważnych powikłań. Przez światło takiego trokara (około 1 cm) można przełożyć narzędzia laparoskopowe.

 

Etapy zabiegu

• Przejście przez powłoki brzuszne – chirurg robi się małe nacięcie, przez które wprowadza endoskop
• Isuflacja – lekarz przebija skórę specjalną igłą i wypełnia jamę ciała dwutlenkiem węgla
• Przygotowanie do wprowadzenia narzędzi – przez kolejne 3 lub 4 otwory wprowadza się trokary
• Wprowadzenie pozostałych narzędzi (w przypadku wykonywania zabiegu laparoskopowego)

{ads1}

Zalety

Laparoskopia jest mało inwazyjną metodą pozwalającą na osiągnięcie dokładnie tego samego efektu leczniczego, co w przypadku operacji brzusznych. Dzięki temu po zabiegu pacjent szybciej dochodzi do zdrowia i krócej przebywa w klinice. Krótsza jest też rekonwalescencja. Inną zaletą jest również lepszy efekt kosmetyczny (minimalna blizna).

 

Wady

Czasami podczas zabiegu okazuje się, że nie da się go kontynuować tą metodą i trzeba przejść do klasycznego cięcia. Laparoskopia jest ponadto dość kosztowna, wymaga drogiego sprzętu i doświadczonej kadry lekarskiej oraz grozi powikłaniami.

 

Przeciwwskazania

    rozlane zapalenie otrzewnej
    poważne zaburzenia krzepnięcia, skaza krwotoczna
    niedrożność jelit
    rozległe operacje onkologiczne żołądkowo-jelitowe
    rozległa przepuklina brzuszna lub przeponowa
    podeszły wiek, otyłość, nadciśnienie.